Co rozumiemy przez trwałość posadzki przemysłowej ?

Inwestorzy przede wszystkim oczekują posadzki, która zniesie bez szkody zakładane obciążenia betonu. Musi wytrzymać również jak najdłużej degradację powierzchni wywołaną ruchem kołowym i pieszym. Ponadto wymagane jest ograniczenie pylności betonu – rzecz istotna dla bezawaryjnego funkcjonowania maszyn i urządzeń. Istotna jest też szczelność wraz z odpornością na wodę i zabrudzenia. Nie ma też co ukrywać – jakość estetyczna posadzek powinna również być bez zarzutu. Chociaż inwestorzy zagospodarowują całą możliwą przestrzeń, to jednak (co świetnie wiedzą wykonawcy) w momencie odbioru jest to wartość najważniejsza. Dlatego, aby te wszystkie pożądane cechy wystąpiły razem a posadzka służyła klientowi przez całe lata, musimy zwrócić uwagę na parametry, które bezwzględnie decydują o jej trwałości.

Najważniejszym parametrem jest beton

Wybór klasy betonu musimy uzależnić od przewidywanych obciążeń i zastosowań posadzki. Najczęściej praktykowane jest zastosowanie betonu podkładowego klasy minimum B10, natomiast od klasy B25 (C 20/25) i wyżej rozpoczynają się właściwe betony posadzkowe. Należy pamiętać, że klasę betonu należy dobrać również pod kątem prac w określonych temperaturach. I tak np. latem należy szczególnie uważać przy pracach z betonami silnymi np. B 40 które błyskawicznie wiążąc nie dają zbyt dużo czasu na dopracowanie posadzki. Z kolei zimą całkiem niezłym pomysłem jest zamówienie u producenta dostaw betonu podgrzewanego, aby uniknąć przemrożenia i skawalenia się kruszyw.

Zbrojenie betonu

Zawsze zbroimy posadzki przemysłowe i o doborze właściwej metody powinien decydować konstruktor, mając na uwadze grubość wylewki i przeznaczenie obiektu. Najczęściej stosuje się zbrojenie siatką z drutów stalowych oraz zamiennie lub dopełniająco zbrojenie rozproszone – włóknami stalowymi (igiełki) lub polimerowymi (makaroniki). Wykonawcy chętnie sięgają również po włókno polipropylenowe, ale w tym wypadku należy pamiętać, że chroni ono przede wszystkim przed powstawaniem rys i spękań skurczowych i nie powinno się go stosować jako samodzielne zbrojenie. Niewłaściwy dobór rodzaju i ilości zbrojenia, gwarantuje katastrofalne skutki, nie tylko w użytkowaniu powierzchni ale nawet na etapie wykonawczym.

Posadzka przemysłowa, czyli utwardzanie powierzchni betonowej

W Polsce najczęściej wykonuje się posadzki przemysłowe metodą DST (dry shake topping czyli tzw suche na mokre). W wielkim skrócie jest to aplikacja suchej posypki utwardzającej, takiej jak DUROBET, na mokry, wiążący beton i następnie mechaniczne wcieranie jej w beton za pomocą zacieraczek. Utwardzacz wiąże się z betonem, tworząc gładką, niepylną i trudnościeralną warstwę posadzki. Oczywiście jest to najbardziej newralgiczna część inwestycji, ponieważ to ona będzie poddawana regularnemu zużyciu, więc dobór utwardzacza powinien być starannie rozważony pod kątem prowadzonej działalności inwestora. Jeżeli posadzka jest przewidziana pod intensywny ruch kołowy lub zmechanizowany, to odpowiednio powinno się ją projektować z użyciem utwardzaczy o najwyższej klasie trudnościeralności. Przykładowo posypka DUROBET posiada klasę A3 (w badaniu na tarczy Bohme) i zawiera cementy portlandzkie oraz twarde, kwarcowe kruszywa kopalniane o ostrych krawędziach, które dobrze zakotwiczają się w betonie. Ważna jest też grubość ziarna wg zasady: im grubsze kruszywo w posypce, tym mniejsze ryzyko odspojenia się warstwy utwardzonej od betonu. DUROBET w standardzie posiada kruszywa o średnicy do 2,5 oraz do 3 mm przy czym ma proporcjonalnie podwyższoną ilość grubszej frakcji.

Impregnacja betonu

Beton wiąże przez ok. 28 dni. Do tego czasu należy zapewnić mu odpowiednie warunki, aby powoli tracił wilgoć z wody zarobowej i dojrzewał w odpowiednim czasie. W tym celu stosujemy zamknięcie powierzchniowe świeżo zatartej posadzki za pomocą impregnatów na zasadzie tzw „folii w płynie”. Dzięki temu spowalniamy parowanie zapobiegając przesuszeniu betonu, które skutkowałoby nadmiernym skurczem i spękaniami. Większość impregnatów tworzy na powierzchni cienką uszczelnioną warstwę, która dodatkowo osłania posadzkę przed zabrudzeniami i zarysowaniami lecz nie należy jej traktować jako zabezpieczenie permanetne i długotrwałe. Warstwa ta chroni beton ale podlega również ścieraniu. Inwestor powinien pielęgnować posadzkę ponawiając co jakiś czas aplikację impregnatu, przez co wydłuży czas życia posadzki. Innym rozwiązaniem jest zastosowanie preparatu krzemianowo – litowego takiego jak itLIT. Impregnat ten nie tworzy widocznej powłoki lecz penetruje beton na głębokość ok. 5 mm i krystalizuje się uszczelniając posadzkę od środka. Dzięki temu uzyskujemy kolejne, znacznie głębsze zabezpieczenie posadzki przemysłowej, nie podlegające powierzchniowemu wycieraniu. Ocenia się, że krzemianowanie oprócz uszczelnienia betonu, poprawia trudnościeralność posadzki o 30 – 40%.

Eksploatacja i pielęgnacja posadzki przemysłowej

Nie ma co się łudzić, zaniedbana posadzka przemysłowa traci swoje wartości jeżeli, użytkownik nie będzie w sposób zaplanowany i przewidujący dbał o czystość. Najczęściej posadzka na halach produkcyjnych i magazynach jest rozjeżdżana wózkami widłowymi i najwięcej szkód pochodzi właśnie z brudnych, zapiaszczonych kół. Również charakter produkcji może generować zabrudzenia, które odkładają się na posadzce i w połączeniu z wilgocią znacząco przyspieszają korozję betonu. Należy pamiętać, że warto regularnie korzystać z szorowarek powierzchniowych i myć posadzki środkami z obojętnym PH. Wspomniane wcześniej ponawianie pielęgnacji powierzchni impregnatami wydłuża czas życia posadzki przemysłowej i podnosi estetykę wyglądu.

Tagi: posadzka przemysłowa, klasa betonu, zbrojenie betonu, durobet, impregnacja betonu.

Przygotował: Jarosław Kłos.