Posadzki przemysłowe odporne na chlorki, karbonatyzację i cykle zamrażania

Posadzki betonowe uzyskują wysoką odporność na czynniki chemiczne, w wymagającym środowisku, dzięki zastosowaniu Durobetu Technicznego.

Durobet Techniczny to specjalistyczna posypka utwardzająca do wykonania:

• posadzki przemysłowej o dużej odporności na chlorki,
• posadzki przemysłowej o dużej odporności na karbonatyzację,
• posadzki przemysłowej o dużej odporności na cykle zamrażania i rozmrażania, o klasie odporności na ścieranie wg Tarczy Bohmego A3 lub metodą BCA AR1.

Dowiedz się więcej o produkcie Durobet Techniczny >>

Do jakich zastosowań używa się tak specjalistycznego utwardzenia, zapewnianego przez Durobet Techniczny?

Zakres zastosowań materiału Durobet Techniczny:

• płyty denne i fundamentowe w garażach,
• posadzki narażone na częste cykle zamarzania i rozmarzania, przejścia przez tzw „0”,
• betony narażone na ekspansję chlorków pochodzących z chemicznego odśnieżania ulic,
• betony narażone na karbonatyzację.

Durobet Techniczny jest specjalistyczną posypką do przygotowania posadzek przemysłowych o podstawowych cechach ścieralności, nasiąkliwości i wytrzymałości, identycznych jak tradycyjne posadzki przemysłowe. Różni się od nich jedynie podwyższonymi parametrami odporności chemicznej. W szczególności dotyczy to odporności na chlorki, odporności na karbonatyzację i odporności na cykle zamrażania i rozmrażania.

Oczywiście w posadzkach przemysłowych, utwardzenie powierzchniowe ma jako główne zadanie stworzyć trudno-ścieralną warstwę betonu. W tej klasie produkt osiąga dobre parametry. Umożliwiają one zastosowanie Durobetu Technicznego w miejscach takich jak: hale produkcyjne i magazynowe, garaże i parkingi samochodowe, czyli w miejscach o dużym i intensywnym ruchu kołowym.

Użytkowanie posadzek w warunkach środowiska, typowych dla okresu jesieni i zimy. Korozja betonu.

Podczas zakładanego okresu eksploatacji, posadzki betonowe, przemysłowe i inne elementy betonowe, narażone są na działanie wielu szkodliwych i destrukcyjnych czynników, nie tylko  środowiskowych. Czynniki te prowadzą do przedwczesnej degradacji betonu i zmniejszenia cech użytkowych.

Korozja Betonu Wewnętrzna i Zewnętrzna.

Istnieją dwa podstawowe formy degradacji betonu: korozja wewnętrzna i korozja zewnętrzna.

Przyczyną korozji wewnętrznej betonu są użyte do produkcji betonu składniki, najczęściej alkalia obecne w cemencie lub w domieszkach.

Korozja zewnętrzna betonu zachodzi przy udziale i obecności niekorzystnych czynników zewnętrznych.

Korozja betonu, w zależności od czynników które ją wywołują, dzieli się na:

• karbonatyzację,
• korozję chlorkową,
• korozję siarczanową,
• korozję mrozową,
• korozję spowodowaną reakcją alkalia-kruszywo.

Odporność posadzki na chlorki oraz odporność posadzki na zamrażanie to cechy Durobetu Technicznego jednoznacznie wskazujące, że produkt został przygotowany do zabezpieczenia powierzchni przed nadmiernym zużyciem w ciężkich i bezwzględnych warunkach jesiennej i zimowej eksploatacji.

Durobet Techniczny jest preparatem proszkowym tzw. posypką utwardzającą, która w procesie zacierania betonu posiada znakomitą urabialność. Nie różni się wyglądem i sposobem aplikacji od zwykłych utwardzaczy posadzkowych. Różni się jedynie swoimi cechami odporności chemicznej.

Durobet Techniczny jako produkt do przeciwdziałania korozji betonu.

Beton w konstrukcji, musi charakteryzować się podstawową cechą: trwałością. Przez trwałość betonu rozumiemy zachowanie wszystkich zakładanych na etapie projektowania właściwości, w określonych warunkach środowiska, przy ograniczonej konserwacji, przez zakładany czas życia. Czas życia betonu określa się na 50 lat.

Podstawowa norma, jaką się posługujemy to: PN-EN 206:2014.

Dla zapewnienia odpowiedniej i maksymalnej trwałości oraz odporności betonu na wyżej wspomniane czynniki, należy odpowiednio zaprojektować skład betonu (rodzaj, ilość cementu, wielkość współczynnika w/c, jakość kruszywa, rodzaj domieszek). Należy także zastosować odpowiednią i odporną chemicznie, wierzchnią warstwę utwardzenia.

W tym celu specjaliści opracowali posypkę utwardzającą o maksymalnej odporności na agresję karbonatyzacyjną, chlorki oraz zamrażanie i rozmrażanie o nazwie Durobet Techniczny.

Ograniczenie migracji związków chemicznych i wody w głąb betonu, to sposób na zmniejszenie lub całkowitą eliminację agresji chemicznej pod każdą z wyżej wymienionych postaci. Wpływa także na odpowiednie kształtowanie szczelności betonu, np. poprzez ograniczenie ilości wody w mieszance betonowej, zmniejszenie W/C lub zastosowanie cementu z dodatkami mineralnymi, czyli zabiegi zmniejszające porowatość betonu.

W skali „makro” wpływa to bezpośrednio na głębokość penetracji mediów agresywnych i wielkość podciągania kapilarnego. W skali „mikro” skutkuje utrudnieniem dyfuzji jonów agresywnych do wnętrza matrycy cementowej.

Należy pamiętać, że wysoka wytrzymałość znacznie podnosi, ale nie gwarantuje 100% trwałości betonu.

Zjawiska chemiczne zachodzące podczas migracji związków chemicznych w głąb betonu.

Karbonatyzacja betonu

Karbonatyzacja betonu jest procesem korozyjnym, zachodzącym stopniowo od zewnętrznej strony konstrukcji betonowej wystawionej na działanie dwutlenku węgla CO2 z powietrza, reagując z produktami hydratacji faz klinkierowych. Tworzy się węglan wapnia CaCO3. Obecność CaCO3 nie powoduje zniszczenia betonu, ale prowadzi do obniżenia pH betonu z poziomu ok. 13 do wartości poniżej 9.

Wskutek obniżania pH, stopniowo zanika cienka warstwa ochronna (pasywacyjna) na powierzchni stali zbrojeniowej. Powstająca rdza ma większą objętością niż stal, co skutkuje powstaniem naprężeń rozciągających. W efekcie prowadzi to do zarysowania betonu. Wraz z postępem karbonatyzacji może dojść do złuszczenia betonowej otuliny i całkowitego odsłonięcia prętów zbrojeniowych. Dodatkowo, gdy beton narażony jest na działanie jonów chlorkowych, korozja stali znacznie przyspiesza.

Czynniki ograniczające karbonatyzację:

• projektowanie betonu wg wymagań dla klas ekspozycji, dotyczących karbonatyzacji XC1÷XC4 wg normy PN-EN 206:2014,
• właściwy dobór grubości otuliny zbrojenia,
• zastosowanie technicznego i odpornego utwardzenia powierzchniowego,
• odpowiednio dobrana i prowadzona pielęgnacja betonu , czyli specjalistyczna impregnacja.

Korozja chlorkowa betonu

Spośród wszystkich jonów, jony chlorkowe najszybciej wnikają w głąb matrycy cementowej. Z tego względu korozja betonu poddanego działaniu roztworu chlorków, postępuje z dużą szybkością. Agresja chlorkowa prowadzi do obniżenia pH betonu oraz powstawania ekspansywnych związków, które mogą powodować spękanie betonu.

Równie groźnym skutkiem oddziaływania jonów chlorkowych jest korozja stali zbrojeniowej. Przebieg korozji jest bardzo zbliżony do niszczenia betonu w wyniku procesu karbonatyzacji. Korozja chlorkowa betonu może być spowodowana działaniem m.in. wód kopalnianych lub wody morskiej. Najpowszechniejsza jest jednak korozja wywołana środkami odladzającymi.

Czynnikami wpływającymi na wnikanie chlorków są: cykliczne nasycanie i wysychanie oraz działanie mrozu. To może prowadzić do złuszczenia powierzchniowej warstwy betonu. Betony z dodatkami wykazują wyższą odporność na korozyjne działanie chlorków.

Czynniki ograniczające agresję chlorkową betonu:

• projektowanie betonu wg wymagań dla klas ekspozycji, dotyczących agresji spowodowanej chlorkami niepochodzącymi z wody morskiej XD1, XD2, XD3 i/lub agresji spowodowanej chlorkami z wody morskiej XS1, XS2, XS3 wg normy PN-EN 206:2014,
• przestrzeganie klas zawartości chlorków w betonie, w zależności od rodzaju konstrukcji betonowej (sprężane, zbrojone, niezbrojone),
• ograniczenie współczynnika w/c w celu zmniejszenia przepuszczalności betonu,
• zastosowanie technicznego i odpornego utwardzenia powierzchniowego,
• odpowiednio dobrana i prowadzona pielęgnacja betonu, czyli specjalistyczna impregnacja.

Beton może być poddany więcej niż jednemu oddziaływaniu. Dlatego warunki środowiska, w których znajduje się beton, mogą wymagać określenia kombinacji klas ekspozycji. Rożne powierzchnie betonowe danego elementu konstrukcyjnego, mogą być narażone na rożne oddziaływania środowiskowe.

Postępujmy w myśl zasady, lepiej uchronić się przed niebezpiecznymi czynnikami, mając odpowiednią wiedzę i specjalistyczne materiały niż naprawiać powstałe zniszczenia.

Przygotował: Krzysztof Okurowski, wsparcie techniczne: Rafał Kuziora.

Tagi: odporność posadzki na chlorki, odporność posadzki na karbonatyzację, odporność posadzki na zamrażanie, odporność chemiczna posadzki, degradacja betonu, korozja betonu, zniszczenie betonu, eksploatacja posadzki, zabezpieczenie posadzki, karbonatyzacja, użytkowanie posadzki.