Przyzwyczailiśmy się do myślenia, że posadzki betonowe od fundamentów po ostateczną wylewkę są zbudowane w jednym sklejonym bloku. Z tego powodu termin „posadzka pływająca” może budzić zdziwienie, ale jest to termin jak najbardziej sensowny i łatwo wytłumaczalny.
W większości przypadków posadzki betonowe, a zwłaszcza posadzki przemysłowe są posadzkami pływającymi. Oznacza to, że pomiędzy warstwą podbudowy a właściwą wylewką betonową, jest położona folia.
Zadaniem wspomnianej wyżej folii jest stworzenie szeroko rozumianej dylatacji poziomej między warstwami betonu. Rozwiązanie to służy zabezpieczeniu przed ryzykiem przeniesienia spękań od podbudowy do posadzki np. jeśli konstrukcja obiektu jeszcze osiada i odwrotnie, jeśli występują różnice naprężeń wynikające z obciążeń i prac na powierzchni.
Wszystkie konstrukcje betonowe, w tym posadzki muszą być dylatowane. Nawet tzw. posadzki bezdylatacyjne, mają ograniczony obszar (maksymalnie 30 X 30 metrów) powyżej którego trzeba zastosować podziały konstrukcyjne. W ten sposób folia i nacięcia dylatacyjne dzielą beton na obszary robocze, które „pracują” niezależnie od siebie, bez szkody dla spójności i użyteczności posadzki.
Zazwyczaj stosujemy folię budowlaną 0,2 mm „na zakład” min. 30 cm. Kładzie się ją przeważnie pomiędzy warstwą betonu podkładowego B10 tzw. „chudziaka”, a właściwą wylewką z betonu posadzkowego o klasie nie mniejszej niż B25. Czasami zamiast na „chudziaku”, beton posadzkowy wylewa się bezpośrednio na zagęszczonym gruncie np. kliniec, piasek, piasek stabilizowny cementem itp., ale także i w tym przypadku musi nastąpić wyłożenie folii. Należy przy okazji wziąć pod uwagę, że folia budowlana nie stanowi tu warstwy hydroizolacyjnej. Taką rolę pełni papa termozgrzewalna, ułożona „na zakład” bezpośrednio pod folią, jednak w taki sposób hydroizolację tworzymy wyłącznie pomiędzy wylewkami betonowymi.
Posadzka monolityczna różni się od pływającej tym, że warstwa betonu posadzkowego jest sklejona z podbudową za pomocą warstwy sczepnej (inne określenie to mostek sczepny) taki jak PC-MW (tzw szlam) lub Kwarc Grunt(na trudne podłoża) produkowane przez Itbud. Innym przykładem jest żywica epoksydowa itPOX 100 Z, która po dodaniu piasku tworzy doskonały mostek sczepny. W tym wypadku grubość warstwy wierzchniej betonu nie powinna przekraczać 8 cm, a więc oznacza to, że po taki sposób wbudowania posadzki sięgamy tam, gdzie jest ograniczona wysokość dla wykonania posadzki pływającej.
Zobacz warstwę sczepną PC-MW »
Zobacz warstwę sczepną Kwarc Grunt »
Zobacz żywicę epoksydową itPOX 100Z »
Przygotował: Jarosław Kłos.
Tagi: posadzka pływająca, posadzka monolityczna, posadzki betonowe, dylatacja, zastosowanie folii budowlanej, warstwa sczepna.
